هر عطری متشکل از چندین مولکوله که با هم ترکیب شدن و اون عطر رو به وجود آوردن.
به مولکولهای مجزایی که به شکل منفرد و مستقل در ترکیب یک عطر قرار میگیرن، نُت گفته میشه؛ مثل نت گل یاس، یا نت وانیل.
در این حالت بوی گل یاس یا وانیل در آزمایشگاه یا به طور مستقیم و طبیعی استخراج میشه یا به شکل مصنوعی ساخته میشه که در هر دو صورت، نت اون بو میاد و تو ترکیب عطر قرار میگیره و نقش خودشو به تنهایی ایفا میکنه.
ولی گاهی ما به یه مجموعه یکپارچه از چند رایحه نیاز داریم، در اون حالت روایحی که به لحاظ خانواده بویایی در یک گروه قرار میگیرن رو باهم ترکیب میکنن و ازش یه تِم بویایی میسازن که بهش میگن آکورد.
در واقع یک آکورد از قرارگیری چند نت که به اصطلاح گروه خونیشون بهم میخوره تشکیل شده و حالا خودش یه بوی منحصربفردِ مخصوص به خودشو داره!
مثلا بوی خسخس، چوب سدر و صندل، به لحاظ جنس رایحه به هم نزدیک هستن و امکان قرارگیری در کنار همو دارن، بنابراین از ترکیب اینا آکوردی به دست میاد به نام آکورد چوبی.
یا مثلا وقتی نتهای فلفل و زنجبیل و دانه گشنیز رو با هم مخلوط کنیم، از همنشینی این نتها با هم آکوردی بدست میاد به اسم ادویههای شاداب، که پای ثابت خیلی از عطرهای مردونه هم هست.
حالا این آکورد چوبی یا ادویهای رو میتونیم تو عطرایی که بهش نیاز داریم وارد و اضافه کنیم.
از شاخصترین آکوردها که نقش بسزایی در تولید عطر دارن، میشه به آکورد مرکبات، رایحههای دریایی، رایحههای سبز، آکورد چوبی و آروماتیکها اشاره کرد.
اینا هر کدومشون با خودشون حالوهوای خاصی رو میارن که در معرفی یه عطر میتونه خیلی موثر باشه.