عطر Black Orchid از Tom Ford و عطر Black Opium از Yves Saint Laurent.

دو عطر با بُن‌مایه‌ای قوی و گیرا که با تکیه بر نامشون که واژه “سیاه” رو به دوش میکشه از فضایی حکایت میکنه که به شدت ژرف، تاریک و پر رمز و رازه.

با این توصیفات میشه به برخی آقایون حق داد که از این عطر برای استفاده شخصی خودشون بهره ببرن، تا جایی که حتی مشاهده شده در برخی عطرفروشی‌ها از “بلک ارکید” با عنوان عطر مردونه یاد میکنن و تحت همین نام اونو به آقایون معرفی میکنن و البته آقایون هم میپسندن و با خیال راحت میخرنش 🙃؛ در حالی که این عطر در جریان تولید و ارائه‌اش در گروه‌بندی عطرهای زنونه به بازار معرفی شده و حتی عبارت “فور ویمِن" روی شیشه و جعبه اون درج شده ولی با این حال کیه که اهمیت بده وقتی پای سلیقه و ارتباط درونی برقرار کردن با یه اثر درمیونه! 🙂

به همین ترتیب هست عطر بلک اوپیوم از ایوسن‌لورنِ بزرگ که انگار از همون نسخه اولیه‌اش در سال ۱۹۷۷ تا نسخه سال ۲۰۰۹ اش با نام اوپیوم، سر ساختارشکنی با دنیا و روحیه‌ی زمانه‌ی خودشو داشته و حالا نسخه “بلک” ش قراره بیاد تا آقایون رو هم جذب کنه. که اگه نظر منو بخواین میگم طراح معروف، ایو سن‌لورن رو، میشه از همین سری اوپیومِ خودش شناخت؛

سری‌ای با رایحه‌ای قدرتمند، شرقی و غلیظ که از نامش هم پیداست: تریاک! نکته جالب ولی اینجاست که این سری تماما برای خانم‌ها طراحی شده و عنوان “تریاک” برای اثری ویژه استفاده‌ی زنان بس تا معنای جنسیت‌زدایی و بدعت‌گزاری رو بهتر درک کنیم.

هر دو اثر، هم در طراحی رایحه، هم رنگ و هم در طراحی شیشه از کرشمه‌های رایج و کلیشه‌ای زنونه به دور هستن و از فضایی حکایت میکنن که هم دلفریبه و هم ناشناخته؛ هم محکم و استواره و هم پیچیده و مرموز...

موضوع اینجاست!

هنر، که زیرشاخه‌های زیادی داره، که از جمله طراحی عطر و رایحه رو هم میشه تو همین زیرشاخه‌ها جا داد، مرزها رو درمی‌نورده، از جغرافیا، مکان و حتی زمان عبور میکنه و زنده و تپنده با مردمان سراسر دنیا در همه اعصار ارتباط برقرار میکنه، و وقتی میگیم مردمان، یعنی هم زن و هم مرد. 🙂