بنفشه به خاطر عطر شیرین و انواع خواص درمانی خود معروف است. زیرا به بهبود سرماخوردگی، آسم، دردهای مفصلی، و طیف وسیعی از عفونت‌ها کمک می‌کند.
بنفشه نماد آتن باستان و از گل‌های مورد علاقه‌ی ناپلئون بناپارت بود و در قرن نوزدهم عطرهای بر پایه‌ی آن بسیار محبوب بودند. عطر گل‌های بنفشه به علت وجود یونون‌ها، متفاوت از عطر برگ‌های آن و دارای رایحه‌ی شیرین و پودری و چوبی گلی است. این یونون‌ها ابتدا در سال ۱۹۸۳ توسط تیمان و کروگر از بنفشه‌ی پارما به دست آمدند. کشف یونون‌ها باعث تولید موفقیت‌آمیز نت‌های مصنوعی بنفشه شد که در رایحه یکسان و در قیمت ارزان‌تر از روغن بنفشه طبیعی بودند.
امروزه یونون‌ها و متیل یونون‌ها تقریبا در هر عطری استفاده می‌شوند. روایح این یونون‌ها از عطر شکوفه ی تازه‌ی بنفشه تا چوبیِ ملایم و گلیِ شیرین متفاوت است. متیل یونون‌ها داری رایحه‌ی چوبی‌تر شبیه گل زنبق هستند.
روایح بنفشه را می توان در عطرهای زیر یافت:
Mugler - Violette Angel, Paco Rabanne - Ultraviolet, Tom Ford - Black Violet

رایحه‌ی برگ‌های بنفشه با رایحه‌ی گل‌های آن متفاوت است. رایحه‌ای سبز و تازه و ترد و آبدار بویی بینابین خیار و چمن تازه زده‌شده.
در جنوب فرانسه دو گونه از بنفشه_ پارما و ویکتوریا_ برای برگ‌هایشان کشت می‌شوند.
عطر و بوی تازه‌ی برگ‌های بنفشه جزء جدانشدنی بسیاری از ترکیبات عطرهاست که از عطرهای گلیِ تازه، شرقی ادویه‌ای و روایح سبز را شامل می‌شود. عطر برگ‌های بنفشه به عنوان مثال بخشی از ترکیبات این عطرهاست:
Dior - Fahrenheit, Annick Goutal - La Violette, Yves Saint Laurent - L'Homme Libre

همچنین نت سبز و تازه‌ی برگ‌های بنفشه با ویژگی خیارمانند نقش مهمی در ساخت رایحه‌ی سیب سبز دارد.

ریشه‌های بنفشه دارای خواص درمانی‌اند و در طب سنتی مورد استفاده هستند اما کاربرد عطرسازی ندارند. هرچند گاهی در توصیف ترکیبات عطرها به چشم میخورند، ریشه‌های بنفشه ارتباطی با بنفشه ندارند و این آکورد در واقع ریشه زنبق است.
از آن‌جا که رایحه‌ی طبیعی زنبق چندان تند نبوده و یادآورد بنفشه است، گاهی از ریشه‌ی زنبق به اشتباه با عنوان ریشه‌ی بنفشه یاد می‌شود.
ریشه‌ی زنبق با ماهیتی چوبی-گلی جزئی از بسیاری عطرهاست و در عین حال تثبیت‌کننده‌ی بسیار خوبی‌ است که در عطر های Pleasure for Men و Boss Woman می‌توان سراغ داشت.